Сыражуйкі

Нэлі Тулупава

Дзед Пахом

I ўнук Алежка

У лес пайшлі

Па сыраежкі.

А за імі кот Мявука,

Певень Куд

I свінка Жуйка.

Дзедка тупае ля елак,

Разграбае мох кійком.

Ўнук ляціць наперад смела,

А дубец — ягоны конь.

Кот Мявука каля норкі

Адганяе пеўня: «Кыш!»

Шышку скінулі вавёркі,

Кот як скочыць!

Думаў — мыш...

Жуйка бегае па сцежках,

Пятачком ледзь павядзе —

Там красуюць сыраежкі,

Як цюльпаны на градзе.

Лес прайшлі

3 унукам дзед.

Не знайшлі грыбоў нідзе.

Што за дзіва, што за цуд?

Падлятае да іх Куд:

— Захварэла наша свінка,

I жывот баліць, і спінка...

— Што ты ела, Жуйка?

— Ела «сыражуйкі»,

Каля сцежак,

Ля кустоў

Не адну,

А цэлых —

Сто!