Зіма

Якуб Колас

Надышлі марозы,

Рэчкі закавалі,

Белыя бярозы

Шэранем убралі.

Замялі дарогі

Ветрыкі снягамі.

Лес, як дзед убогі

З доўгімі вусамі.

Апусціў галіны

I стаіць журботна,

Зрэдку верхавіны

Зашумяць маркотна.

Мяккая пярына

Вочы адбірае.

Белая раўніна —

Ні канца ні краю.

Пад пялёнкай белай

Травы і лісточкі.

Рэчка анямела,

Змоўклі ручаёчкі.

Амярцвелі лозы,

Чуць галлём хістаюць.

А ў палях марозы

Ды вятры гуляюць.