Сіненькія вочы

Пятро Прыходзька

Нібы дзве расінкі

Ціхай цёплай ноччу,

Свецяцца ў Ірынкі

Сіненькія вочы.

Пасвятлее ў хаце,

Як яна ўсміхнецца.

Пакрычыць жа маці —

Уся слязьмі зальецца.

Ды не доўга плача,

Зноў развесяліцца.

Чуе зноў і бачыць,

Як звініць крыніца,

Як вясна раздоллем

Крочыць маладая,

Як пралеска ў доле

Сінню прарастае.

Красачкі лясныя —

Нібы зоркі ўночы.

У вясны такія ж

                                Сіненькія вочы.