Вясёлка

Валянцін Лукша

Дзеці летам ранкам золкім

Селі маляваць вясёлку.

Малявалі-малявалі —

Спрэчкі тут завіравалі:

З колераў якіх яна

Так прыгожа складзена?

Ўсе спрачаліся дасужа,

Пальцы загіналі дружна:

— Фіялетавы!

— Жоўты!

— Аранжавы!

— Чырвоны!

— Зялёны!

— Адзін прапусцілі!

— Які?

— Нібыта...

— Блакітны!..

Дзеці зноўку ранкам золкім

Селі маляваць вясёлку.

Малявалі-малявалі,

Спрэчкі тут завіравалі:

Колер кожны вельмі важны,

Што ён значыць, хто адкажа?

— Жоўты, ўскрылены цяплом,

Ласку дорыць і святло.

— А блакітны разам з сінім —

Гэта мір усім краінам!

— Фіялетавы... А гэты

Знак павагі і прывету.

— А зялёны — сын вясны,

Хай ім поўны будуць сны.

— Як матуліны далоні

Грэе колер нас чырвоны.

— I аранжавы нам любы —

Апельсіны вельмі любім!..

Колераў сем — вось суполка! —

Дружна склаліся вясёлкай.

Кожны колер блізкі сэрцу.

Чорнаму няма тут месца!

Чорны колер — то вайна!

Не патрэбна нам яна!

Малявалі ранкам золкім

Дзеці чыстую вясёлку.

Малявалі-малявалі,

Песні шчасныя спявалі!