Ласяня

Сяргей Грахоўскі

Захварэла ласяня.

З лесу збеглася радня:

Тата, мама, бабка, дзед.

Брат, сястрычка і сусед.

Плача, енчыць ласяня:

— Мне не вытрываць да дня:

Паліць, торгае, скубе,

За вушамі і на лбе,

З боку ў бок мяне вядзе,

Галава, як звон, гудзе,

Жар абсыпаў галаву.

Не, да дня не дажыву.

Плача мама, плача татка,

Што загіне ласянятка,

Плачуць брат, сястра, сусед,

Але ўсіх суцешыў дзед:

— Пацярпі, дзіцятка, трошкі

Бо прарэзваюцца рожкі.