Сама

Эдуард Валасевіч

Вавёрачка арэшак ухапіла

I так, і сяк яго на зуб бярэ,

Але ці не хапае сілы,

Ці дужа цвёрды той арэх,

Ды ён не паддаецца…

– Давай сюды! – Матуля весела смяецца. –

Малая ты яшчэ, дапамагу,

Бо кволенькія зубкі...

– Не дам! – Вавёрачка надзьмула губкі. –

Сама я раскусіць змагу!

I што б вы думалі? Хапіла сілы.

Хоць не адразу — ды сама

Арэшак раскусіла!

Без цяжкасцей і перамог няма!